Vanilla

ΒΑΝΙΛΙΑ: ΜΙΑ ΟΡΧΙΔΕΑ ΓΙΑ ΦΑΓΩΜΑ…

Η βανίλια φαίνεται ότι έχει την ιδιότητα να μαγεύει και να δημιουργεί σε όσους την έχουν μυρίσει ή γευτεί συναισθήματα ασφάλειας, χαλάρωσης και απόλαυσης, δημιουργώντας μια αίσθηση ευ ζην. Η βασιλεία της είναι αναμφισβήτητη, από τις βρεφικές κρέμες ως τις μπογιές τοίχων και από τα αναψυκτικά τύπου κόλα ως τα καλλυντικά. Μεσίτες αρωματίζουν με βανίλια τα σπίτια που θα δείξουν σε επίδοξους αγοραστές και μαγαζιά γυναικείων ρούχων την ψεκάζουν στους χώρους τους, αφού έχει αποδειχτεί ότι η μυρωδιά της ανεβάζει κατακόρυφα τις πωλήσεις. Ανήκει στην «ιερή τετράδα» των τροπικών καρπών διαδεδομένης χρήσης μαζί με τη ζάχαρη, τον καφέ και τη σοκολάτα, ενώ συγχρόνως κατατάσσεται στα ακριβότερα μπαχαρικά του κόσμου μαζί με το σαφράν και το κάρδαμο. Ανακαλύπτοντας τις επιδράσεις της πάνω μας και τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία και τη διάθεσή μας, δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί η ανθρωπότητα είναι, αιώνες τώρα, παραδομένη στη γοητεία της.

Το όνομά της προέρχεται από την ισπανική λέξη «vainilla», που σημαίνει «μικρό φασόλι». Κατάγεται από τους σπόρους του φυτού βανίλια, μιας ποικιλίας της οικογένειας των ορχιδέων. Αυτή που χρησιμοποιείται ευρύτερα στο εμπόριο είναι η vanilla planifolia, που περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες αιθέριου ελαίου. Η συγκεκριμένη αναρριχώμενη ορχιδέα είναι, όπως και οι άλλες του είδους της, πολυετές φυτό, στο οποίο ο καρπός αναπτύσσεται περίπου 5 χρόνια μετά την ανθοφορία. Τα «φασόλια» της βανίλιας, λίγο πριν την ωρίμανσή τους (τότε αποκτούν και το μαύρο τους χρώμα), απελευθερώνουν τη βανιλλίνη, η οποία είναι και η κύρια ένωση της βανίλιας. Προτού οι καρποί ωριμάσουν, συλλέγονται με το χέρι και στη συνέχεια, αφού βραχούν, υφίστανται ζύμωση για λίγες μέρες και μετά αποξήρανση στον ήλιο για αρκετές εβδομάδες, οπότε και αποκτούν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά τους: το άρωμα, το σοκολατί χρώμα και την ελαιώδη υφή τους. Oι μικροί μαύροι σπόροι στο εσωτερικό της κάψας περιέχουν, ανάλογα με την ποικιλία του φυτού, από καθόλου έως ελάχιστο ποσοστό αιθέριου έλαιου φυσικής βανίλιας, αλλά, αν τους συναντήσετε στο γλυκό σας, αποτελούν ικανοποιητική ένδειξη ότι η αρωματική ουσία που έχει χρησιμοποιηθεί είναι φυσική. Ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι ο καρπός της βανίλιας, όσο είναι φρέσκος, δεν έχει άρωμα. Λόγω της ευρύτατης χρήσης της βανίλιας, στην οποία η παγκόσμια παραγωγή δεν μπορεί να ανταποκριθεί, η βανιλλίνη -που χρησιμοποιείται κυρίως- παράγεται χημικά, με αποτέλεσμα να είναι σημαντικά φτηνότερη από την καθαρή φυσική βανίλια. Η γεύση της μπορεί να διαφέρει από εκείνη του φυσικού προϊόντος, καθώς περιέχει σειρά άλλων ενώσεων, αλλά παραμένει το ιδανικό υποκατάστατο.

Το μυστικό ποτό του Μοντεζούμαv

Μέχρι να συστήσουν οι Ισπανοί τη βανίλια στην Ευρώπη το 16ο αιώνα, καλλιεργούνταν μόνο στα μεξικανικά εδάφη, που ήταν και ο τόπος καταγωγής της. Oι αρχαίοι ινδιάνοι του Μεξικού θεωρούνται οι πρώτοι κλειδοκράτορες του μυστικού της βανίλιας, που διέρρευσε όταν ηττήθηκαν από τους Αζτέκους. Oι Αζτέκοι νικήθηκαν με τη σειρά τους από τους Ισπανούς, οι οποίοι και επέστρεψαν στην πατρική τους γη, φέρνοντας και τα πολύτιμα «φασόλια» της βανίλιας, που αναμεμειγμένα με κακάο, έφτιαχναν ένα ασυνήθιστο και ευχάριστο ποτό το οποίο γευόταν μόνο ο αυτοκράτορας του Μεξικού. Για την ακρίβεια, ο αμερικανός ιστορικός Γουίλιαμ Χίκλινγκ, αναφερόμενος στην κατάκτηση του Μεξικού, γράφει ότι ο αυτοκράτορας Μοντεζούμα έπινε αποκλειστικά το ποτό «τσοκολάτλ», ένα κρύο διάλυμα σοκολάτας που έλιωνε στο στόμα, αρωματισμένο με βανίλια και μπαχαρικά, συνήθεια που υιοθέτησαν στη συνέχεια οι ισπανοί ευγενείς. Σήμερα, η Μαδαγασκάρη είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας βανίλιας στον κόσμο, ενώ σημαντική είναι η παραγωγή βανίλιας σε Ινδονησία, Ταϊτή, Μπαλί, Μαυρίκιο και Ρεϋνιόν.

Oι θεραπευτικές ιδιότητες της Βανίλιας.

Μια σειρά από σωματικά και ψυχολογικά οφέλη αποδίδονται στη βανίλια εδώ και αιώνες. Στην αρωματοθεραπεία, η βανίλια θεωρείται ότι βελτιώνει τη διάθεση και προτιμάται όταν κανείς θέλει να τονωθεί ενεργειακά. Όπως εμπειρικά όλοι γνωρίζουμε, η βανίλια είναι επίσης από τις πιο χαλαρωτικές και ευχάριστες οσμές, κάτι που έχει αποδειχτεί και από αμερικανική έρευνα που έγινε προ δεκαπενταετίας. Σε άλλο πείραμα, του λονδρέζικου νοσοκομείου «St. George’s», χρησιμοποίησαν έμπλαστρα βανίλιας σε ομάδα ανθρώπων που ήταν σε δίαιτα και παρατήρησαν ότι το άρωμά της προωθεί την απώλεια βάρους, μειώνοντας σημαντικά την όρεξη για γλυκά (κορίτσια άντε, σας βρήκα και δίαιτα!)- κάτι που λέγεται ότι ισχύει και για τα κεριά βανίλιας, δίχως να έχει αποδειχτεί επιστημονικά. O κύριος χαρακτηρισμός της βανίλιας ως αφροδισιακού την ακολουθεί από την εποχή των Αζτέκων και επισφραγίστηκε από έρευνα του νευρολόγου Άλαν Χιρς στο Σικάγο, που απέδειξε την προτίμηση (τον ερωτικό ερεθισμό για την ακρίβεια) των ενήλικων ανδρών στη μυρωδιά της, σε σχέση με άλλες γλυκές μυρωδιές, όπως της λεβάντας, της κολοκυθόπιτας, της μαύρης γλυκόριζας και των ντόνατς. Επιπλέον, η βανίλια βοηθά τη χώνεψη, ανακουφίζει τις στομαχικές διαταραχές και τονώνει το νευρικό σύστημα.

Τα άνθη της βανίλιας

Απόσταγμα βανίλιας

Φρέσκες και αποξηραμένες

Πανέμορφα δεματάκια βανίλιας

Έτοιμες για συγκομηδή.

Cake pops

Cake pops

Εχθές όλη την ημέρα είχα μια απίστευτη ανησυχία. Οχι αδικαιολόγητη φυσικά. Είχε να κάνει με την σημερινή δοκιμασία από την οποία μου έμελλε να περάσω.. (τι άλλο θα δουν τα μάτια μου, τι άλλο θα ακούσουν τ’αυτιά μου...).

Anyway…όμως να μην σας κουράζω με τα δικά μου θα πω κάτι τελευταίο όμως...»ο ΨΕΥΤΗΣ και ο ΚΛΕΦΤΗΣ τον πρώτο χρόνο χαίρονται...»

Δεδομένης λοιπόν, αυτής της νευρικότητας που είχα, είπα να φτιάξω ένα γλυκάκι για να ισιώσω...! Γιατί ,όπως άλλωστε έχω ξαναγράψει, μου φτιάχνει η διάθεση έτσι, και μου φτιάχνει ακόμα περισσότερο όταν διαβάζω τα ωραία σας σχόλια-μηνύματα. Σας ευχαριστώ που με στηρίζετε.

Δεν γράφω τίποτε άλλο... μόνο δείχνω...

Et voilla… Cake Pops που ξετρελλαίνουν μικρούς και μεγάλους.

Δεν χρειάζεστε τίποτα ιδιαίτερο: την αγαπημένη σας συνταγή για cake, ένα frosting που να της ταιριάζει, σοκολάτα λιωμένη, διάφορα ζαχαρωτά για διακόσμηση, ξυλάκια για γλειφιτζούρια και πολλή μα πάρα πολλή ΦΑΝΤΑΣΙΑ!

Ελπίζω να σας γλύκανα λιγάκι...

Γρανιτάκια Φράουλα

Άλλαξε η ώρα, μύρισε σιγά-σιγά καλοκαίρι και όλα μου λένε οτι πρέπει να αρχίσω να φτιάχνω παγωτάκια και γρανίτες.

Η Λυδία τα λατρεύει και όχι άδικα βέβαια.

Αν ποτέ περάσετε απο την ΙΚΕΑ, μην παραλείψετε να αγοράσετε τα ειδικά φορμάκια για παγωτό.

Φορμάκια για παγωτό.

Φορμάκια για παγωτό.

Φορμάκια για παγωτό.

 Τα παιδιά τα λατρεύουν και κρίνοντας από την κόρη μου προτιμούν τα ξυλάκια και τα χωνάκια από τις μπαλίτσες σε μπολ.

Έχω για σας μια καταπληκτική συνταγή για γρανιτάκια φράουλα. Η κόρη μας δεν τρώει καθόλου φρούτα και αυτός είναι ένας καλόε τρόπος να της τα δώσω αφού άλλωστε δεν βάζω πολύ ζάχαρη ακριβώς για να είναι πιο υγιεινά.

ΓΡΑΝΙΤΑΚΙΑ ΦΡΑΟΥΛΑΣ

ΥΛΙΚΑ:

1.    5ΟΟ γρ. Φράουλες καθαρισμένες

2.   5 κουτ.σούπας σιρόπι ζάχαρης (θα σας πω παρακάτω την συνταγή.)

3.   1 κουτ.γλυκού χυμό λεμόνι

4.   1 βανίλια

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ:

Βάζουμε στο multi τις φράουλες και τις πολτοποιούμε όσο περισσότερο γίνεται.

Με την βοήθεια μιας λεπτής σίτας (σουρωτήρι), και με μια μαρίζ, σουρώνουμε τον πολτό σε ένα μικρό κατσαρολάκι ,έτσι ώστε να επιτύχουμε ένα λείο σιρόπι χωρίς τα σποράκια και υπολοίματα απο την σάρκα του φρούτου, τα οποία αφήνουμε στην άκρη .Τουλάχιστον για αυτό το γλυκό δεν θα μας ξαναχρειαστούν. (το βήμα αυτό μπορεί και να παραλειφθεί. Εγώ το κάνω γιατί η υφή της γρανίτας είναι πιο λεία και μου αρέσει πιο πολύ).

Σουρώνω τον πολτό στο κατσαρολάκι.

Ο,τι απέμεινε.

Όταν η διαδικασία του σουρώματος τελειώσει, βάζουμε το κατσαρολάκι σε μεσαία φωτιά, προσθέτουμε το σιρόπι της ζάχαρης, το χυμό λεμονιού και την βανίλια.

Ανακατεύουμε και αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Καθώς βράζει ,το χρώμα του ανοίγει γιατί αφρίζει.

Κατεβάζουμε από την φωτιά και αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει.

Όταν έχει πέσει αρκετά η θερμοκρασία του, μοιράζουμε τον πολτό στα φορμάκια και τα βάζουμε στην κατάψυξη. 

Σε λίγες ώρες είναι έτοιμα...

Τα παιδιά σας θα ξετρελαθούν!

Η Λυδία πάντως το απολαμβάνει...!

ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ ΖΑΧΑΡΗΣ:

ΥΛΙΚΑ:

€   1 κιλό ζάχαρη

€   1 λίτρο νερό.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ:

Βάζουμε σε μια κατσαρολίτσα το νερό με την ζάχαρη σε δυνατή φωτιά και ανακατεύουμε καλά.

Όταν διαλυθεί η ζάχαρη αφήνω να πάρει βράση για περίπου 30 δευτερόλεπτα.

Αποσύρω από την φωτιά. Το σιρόπι είναι έτοιμο!

Το συντηρούμε για αρκετό καιρό στο ψυγείο.

Tips για τα γρανιτάκια:

€   Κανονικά, η αναλογία πολτού –σιροπιού ζάχαρης πρέπει να είναι περίπου ίση (π.χ. για κάθε 100 γρ.πολτού, βάζω 100 γρ. σιρόπι) αλλά ακριβώς επειδή προορίζονται για παιδάκια, προτιμώ να μην βάζω πολύ σιρόπι.

ΝΑ ΠΩ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡ Ι Ή ΕΙΝΑΙ ΝΩΡ ΙΣ ΑΚΟΜΑ;

ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΠΩ: ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡ Ι!!!

Κυριακή απόγευμα στην θεία Τερέζα.

Κυριακή απόγευμα στην θεία Τερέζα.

Εχθές,ήταν Κυριακή, και όπως όλες οι Κυριακές ήταν όμορφη και χρωματιστή μόνο μέχρι το μεσημέρι.

Τα απογέυματα της Κυριακής μου προκαλούν θλίψη, βαρεμάρα, στεναχώρια.

Τα απογεύματα της Κυριακής είναι μουντά, μονόχρωμα (ούτε καν ασπρόμαυρα...), άοσμα, άγευστα...

Έχουν γραφτεί και τραγούδια ,σε πολλές γλώσσες για τα απογεύματα αυτά.

Η Κυριακή είναι μια μέρα με ημερομηνία ,ή μάλλον ώρα θα έλεγα, λήξης. Μετά τις τρείς, δεν είναι πιά Σαββατοκύριακο ούτε και Δευτέρα είναι. Τα απογέυματα της Κυριακής είσαι κάπου ανάμεσα στο κενό του χωρο-χρόνου.

Εχθές λοιπόν, είπα να βάλω μια τελεία σε όλη αυτή την μιζέρια της Κυριακής.

Λίγα λεπτά πριν λήξει η «ωραία» Κυριακή και την θέση της πάρει η «θλιμένη», χτύπησε το τηλέφωνο : ο απο μηχανής Θεός! Ήταν η Τερέζα. Ήθελε να πάμε το απόγευμα για καφέ. Μα...αυτό το απόγευμα σκέφτηκα... γιατί αυτό το απόγευμα;  Αυτό το απόγευμα είναι καταδικασμένο!

Οκ! της είπα. Θα έρθουμε.

Στα πλαίσια της επικείμενης επίσκεψης και θέλοντας απεγνωσμένα να φτιάξω την διάθεσή μου πριν προλάβει και βυθιστεί μαζί με το πλοίο της Κυριακής, σηκώθηκα από τον καναπέ, πήρα από το χέρι την Λυδία και της είπα: έλα θα φτιάξουμε γλυκό για τον θείο Παναγιώτη και την θεία Τερέζα.

Αυτό ήταν.

Δεκαπέντε με είκοσι λεπτά αργότερα, είμασταν και οι δυό πασαλειμένες με cream cheese , βούτυρα και μπισκοτάκια oreo. Η ιδέα βέβαια ήταν της Λυδίας και ομολογώ πως το διασκέδασα με την ψυχή μου! Όλος ο χαμός ξεκίνησε όταν μου πήρε απο τα χέρια το μίξερ και προσπάθησε να χτυπήσει την κρέμα για το oreo cheesecake. Και’γω παρά το οτι ήξερα τι θα συμβεί ,την άφησα... έτσι έγινε η κουζίνα μας χάλια...

Το γέλιο όμως που κάναμε ήταν απίστευτο.

Έτσι είναι τα παιδιά...

Όταν είδε πως η κρέμα άρχισε να πετάγεται παντού με κοίταξε τρομαγμένη αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο, ο τρόμος αντικαταστάθηκε από το μεγαλύτερο χαμόγελό της. Δεν την μάλωσα ,άρχισα να γελάω. Δεν έγινε και τίποτα δα. Λίγο καθάρισμα παραπάνω ίσως...άλλωστε τι θα μπορούσα να περιμένω από ένα απόγευμα Κυριακής;;;;

Τέλος καλό όλα καλά.

Και την κουζίνα μας καθαρίσαμε, και στην θεία Τερέζα πήγαμε και καλά περάσαμε και το γλυκό μας μας πέτυχε.

Τελικά ίσως δεν ήταν και τόσο χάλια αυτό το Κυριακάτικο απόγευμα...

Τι λες Λυδία;;;

Το γλυκό μας: Oreo cheesecake Family size!

Oreo Cheesecake

Oreo Cheesecake

Oreo Cheesecake

Oreo Cheesecake

Have a nice bake-day!!!

My cherry cupcakes

My cherry cupcakes

Τον τελευταίο καιρό δεν θα έλεγα ακριβώς οτι όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μου είναι ρόδινα. Απεναντίας μάλιστα! Για να σκάσουν όμως οι εχθροί μου, δεν βάζω κάτω το κεφάλι και πολεμάω. Πολεμάω καθημερινά και με κάθε τρόπο. Άλλοτε επίσημα και άλλοτε όχι. Όπως και να έχει όμως αυτοί που πρέπει ,τα πήραν τα μηνύματά τους: Είμαι γεννημένη να μάχομαι...

Ίσως βέβαια ξεχάστηκα λίγο και έχασα το «γλυκό» μου δρόμο ,αλλά επανήλθα!

Να’μαι πάλι εδώ! Πριν από 3 ημέρες με πήρε τηλέφωνο η Θάλεια η εξαδέλφη μου. «θα έρθουν σπίτι κάτι παλιές συμμαθήτριες και θέλω κάτι για να συνοδεύσω τον καφέ μας. Τι προτείνεις;»

«Άστο πάνω μου της λέω»

Μέχρι πριν λίγες ώρες δεν είχα αποφασίσει ακόμα τι να φτιάξω. Είχα στερέψει απο ιδέες και λόγω όλης της φ’ορτισης δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι. Ήμουν έτοιμη να καλέσω την Θάλεια και να της πω οτι δεν μπορώ. Να βρώ μια δικαιολογία... Η έμπνευση όμως δεν ξέρεις από που θα σου’ρθει! Και εμένα μου ήρθε από μια παλιά γιαπωνέζικη ταινία!

Ήταν ,σε μια σκηνή ,ένας κήπος γεμάτος με ανθισμένες κερασιές. Και έτσι κόλλησα με τα κεράσια...

Αποφάσισα να φτιάξω cherry cupcakes με swiss meringue buttercream.

Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και η διάθεσή μου επανήλθε στα φυσιολογικά της επίπεδα! Το έχω ξαναπεί άλλωστε :”για μένα η ζαχαροπλαστική είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία”

Have a nice bake-day  

Σοκολάτα: η τροφή των Θεών...

Σοκολάτα: η τροφή των Θεών...

 Η ονομασία σοκολάτα προέρχεται από τη φωνητική μεταγραφή της λέξης xocoatl στη γλώσσα των Αζτέκων (xoco=κακάο, atl=νερό), η οποία προφέρεται “τσοκοάτλ”.

Η ιστορία της ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν. Περίπου στο 600 π.Χ., άποικοι της φυλής των Μάγιας μετακινήθηκαν από την κεντρική προς τη νότια Αμερική και άρχισαν να καλλιεργούν τα τροπικά κακαόδεντρα στη χερσόνησο του Γιουκατάν. Το κακάο εισήλθε στη ζωή των Αζτέκων χάρη στον αυτοκράτορα Quetzalcoatl, ο οποίος έκλεψε τους καρπούς κακάου από τη χώρα των γιων του Ήλιου, για να τους προσφέρει στους ανθρώπους. Εκείνοι ήταν και οι πρώτοι που τη χρησιμοποίησαν ως ρόφημα. Με εντολή του αυτοκράτορά τους Μοντεζούμα, παρασκεύαζαν ένα ρόφημα από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους κακάου, νερό, καλαμπόκι και μπαχαρικά και το έπιναν ως χωνευτικό και δυναμωτικό. Στους αρχαίους πολιτισμούς οι αποξηραμένοι κόκκοι της σοκολάτας χρησιμοποιούνταν και ως νόμισμα: π.χ. ένας λαγός κόστιζε 10 κόκκους, ενώ ένας σκλάβος μπορούσε να φτάσει τους 100.

Η σοκολάτα στην Ευρώπη

Το 1502 ο Χριστόφορος Κολόμβος στο τέταρτο ταξίδι του στο “Νέο Κόσμο” δέχτηκε κόκκους κακάου ως δώρο από έναν Ινδιάνο αρχηγό, δεν εκτίμησε σωστά την αξία τους, αφού οι θησαυροί που έφερε μαζί του θεωρήθηκαν πολυτιμότεροι και έτσι το κακάο παρέμεινε για πολλά χρόνια άγνωστο στη Δύση. Το 1528, ο ισπανός εξερευνητής Ερνάν Κορτές έφερε στην Ισπανία τους πρώτους κόκκους κακάο από το Μεξικό. Το ρόφημα κακάο θεωρήθηκε ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες και ήταν δυναμωτικό, γι’ αυτό αγαπήθηκε αμέσως από τους αυλικούς της Ισπανίας. Βέβαια οι υψηλοί φόροι με τους οποίους επιβαρύνθηκε, το έκαναν ένα προϊόν αποκλειστικά για τους προνομιούχους. Σιγά-σιγά άρχισε η συστηματική καλλιέργεια του κακαόδεντρου και η παρασκευή ροφήματος με διάφορες συνταγές, τις οποίες μάλιστα οι Ισπανοί κατάφεραν να κρατήσουν μυστικές για 100 χρόνια. Για το βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο η ιστορία της σοκολάτας και ο μοναδικός χαρακτήρας της γεύσης της τον οδήγησε να της δώσει το όνομα theobroma, που σημαίνει “τροφή των θεών”.

Μετά τις πρώτες δεκαετίες του 1600 άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες σοκολατοποιΐες, ενώ με τις εμπορικές συναλλαγές, τους ταξιδιώτες και κάποιους βασιλικούς γάμους, η σοκολάτα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Μάλιστα, όταν το 1615 η Άννα της Αυστρίας, κόρη του Φιλίππου ΙΙΙ της Ισπανίας, παντρεύτηκε τον ανήλικο Λουδοβίκο ΧΙΙΙ της Γαλλίας, του προσέφερε ως δώρο μια ισπανική σοκολάτα.

Το 1659 ο Ντέιβιντ Σελλού ήταν ο πρώτος παραγωγός της σοκολάτας στη Γαλλία, που πήρε τη βασιλική άδεια να σφραγίζει με το βασιλικό οικόσημο τα πακέτα της σοκολάτας που παρασκεύαζε. Όταν το 1696 ο δήμαρχος της Ζυρίχης επισκέφθηκε το Βέλγιο, ανακάλυψε εκεί τη σοκολάτα και την έφερε μαζί του στην Ελβετία. Το 1728 ο Γουόλτερ Τσέτσμαν παρασκεύασε για πρώτη φορά σοκολάτα στο Μπρίστολ της Αγγλίας και ένα χρόνο μετά έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το βασιλιά Γεώργιο ΙΙ. Εκατό περίπου χρόνια μετά, το 1825, άρχισε να λειτουργεί στη Νέα Υόρκη το χρηματιστήριο του κακάου, όπου αγοραστές και πωλητές μπορούσαν να κάνουν συναλλαγές. Δυο χρόνια αργότερα, ο γερμανός Βαν Χούτεν παρουσίασε μια πρέσα που αφαιρούσε τμήμα του βουτύρου κακάου (διαδικασία που τελικά οδήγησε στην παρασκευή της σκόνης κακάου) και έδωσε το όνομα του χημικού στο γνωστό κακάο.

Οι πλάκες σοκολάτας παρασκευάστηκαν πρώτη φορά από κάποιες μοναχές ενός ισπανικού μοναστηριού στο Μεξικό, οι οποίες ήθελαν να μπορούν να αποθηκεύουν το κακάο σε τέτοια μορφή, ώστε να το εκμεταλλευθούν ως πρώτη ύλη, όταν επιθυμούσαν να κάνουν ρόφημα σοκολάτας. Για την παρασκευή μιας παραδοσιακής σοκολάτας χρειάζονταν 1 κιλό κόκκους κακάο, 2 κιλά ζάχαρη και 100 γρ. κανέλα. Στην αρχή έτριβαν την κανέλα μαζί με το κακάο και έπειτα πρόσθεταν λίγη-λίγη τη ζάχαρη, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα, πράγμα που απαιτούσε αρκετό χρόνο και υπομονή. Το μείγμα που έπαιρναν, το τοποθετούσαν σε καλούπια μέχρι να σταθεροποιηθεί και στο τέλος το τύλιγαν σε χαρτί.

Το 1875 παρασκευάστηκε στο Βεβέ της Ελβετίας η πρώτη σοκολάτα γάλακτος από τον Ντάνιελ Πέτερ σε συνεργασία με την εταιρεία Νεστλέ. Ο Πέτερ ανέμειξε το συμπυκνωμένο γάλα με σοκολάτα και το προϊόν του έγινε αγαπητό σε όλους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, άνοιξαν πολλές σοκολατοβιομηχανίες που παρασκεύαζαν αμέτρητα είδη σοκολάτας: με σιρόπι, με αμύγδαλο και φουντούκι, με καραμέλα, με μπισκότο και πολλά-πολλά άλλα, όλα τόσο λαχταριστά. Και φυσικά, οι ζαχαροπλάστες άρχισαν να χρησιμοποιούν για τα γλυκά τους τις πιο φίνες σοκολάτες, αυτές που πραγματικά ξεχώριζαν για την ποιότητα και τη γεύση τους.

Have a nice bake-night!

Μπισκοτένιο «μπαλονάκι» κανέλας

Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μια αγαπημένη συνταγή των παιδιών μιας και σήμερα είναι τα τρίτα γενέθλια της κόρης μου!

Μπισκοτένιο «μπαλονάκι» κανέλας

Recipe By: Παρλιάρος

Servings: 12

ΥΛΙΚΑ:

ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΙΣΚΟΤΟ:

300 grams βούτυρο αγελάδος, σε θερμοκρασία δωματίου

200 grams ζάχαρη καστανή

40 milliliters γάλα πλήρες

500 grams αλεύρι

2 κουτ.γλυκού κανέλα , σε σκόνη

1/2 λοβός βανίλιας

12 ξύλινα καλαμάκια, για την διακόσμηση

ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΑΣΣΟ:

1 ασπράδι, μεσαίο

300 grams ζάχαρη άχνη

1 κουτ.γλυκού χυμός λεμόνι

ΔΗΜΙΟΥΡ Γ ΙΑ :

1. ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΙΣΚΟΤΟ: Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ με το φτερό το βούτυρο με τη ζάχαρη, έως ότου αφρατέψουν. Ρίχνουμε το γάλα και συνεχίζουμε το ανακάτεμα, προσθέτοντας σταδιακά το αλεύρι, την κανέλα και τα σποράκια βανίλιας που έχουμε βγάλει από το λοβό. Οταν το ζυμάρι γίνει σφιχτό, το βγάζουμε με μια σπάτουλα από τον κάδο του μίξερ και το βάζουμε ανάμεσα σε δύο μεγάλα κομμάτια πλαστικής μεμβράνης. Ανοίγουμε με τον πλάστη φύλλο πάχους περίπου 1½ εκ. και το αφήνουμε στο ψυγείο να σταθεί για 2 ώρες.

2. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 160° C. Βγάζουμε το ζυμάρι από το ψυγείο, αφαιρούμε την επάνω μεμβράνη και με ένα οβάλ κουπάτ (κόφτης για μπισκότα) ή με ένα μαχαίρι, όσο πιο καλά μπορούμε, κόβουμε 12 μπισκότα. Βάζουμε τα μπισκότα στη λαμαρίνα του φούρνου, πάνω σε λαδόκολλα. Στερεώνουμε τα καλαμάκια στο κάτω μέρος και ψήνουμε για 20 - 25 λεπτά. Τα αφήνουμε σε πιατέλα να κρυώσουν.

3. ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΑΣΣΟ: Ανακατεύουμε σε ένα μπολ με το σύρμα το ασπράδι με τα 200 γρ. ζάχαρη άχνη και το χυμό λεμονιού. Αν το μείγμα δεν είναι αρκετά σφιχτό, προσθέτουμε επιπλέον ζάχαρη. Βάζουμε το γλάσο σε μια σακούλα ζαχαροπλαστικής με κορνέ και διακοσμούμε τα μπισκότα σχηματίζοντας το περίγραμμα μπαλονιού. Περιμένουμε να στεγνώσει το γλάσο, περίπου 1 ώρα, και σερβίρουμε.

Παρακάτω σας δίνω μερικές φωτογραφίες που βρήκα στο internet για να πάρετε ιδέες διακόσμησης.

Have a nice bake-day!