Σοκολάτα: η τροφή των Θεών...

Σοκολάτα: η τροφή των Θεών...

 Η ονομασία σοκολάτα προέρχεται από τη φωνητική μεταγραφή της λέξης xocoatl στη γλώσσα των Αζτέκων (xoco=κακάο, atl=νερό), η οποία προφέρεται “τσοκοάτλ”.

Η ιστορία της ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν. Περίπου στο 600 π.Χ., άποικοι της φυλής των Μάγιας μετακινήθηκαν από την κεντρική προς τη νότια Αμερική και άρχισαν να καλλιεργούν τα τροπικά κακαόδεντρα στη χερσόνησο του Γιουκατάν. Το κακάο εισήλθε στη ζωή των Αζτέκων χάρη στον αυτοκράτορα Quetzalcoatl, ο οποίος έκλεψε τους καρπούς κακάου από τη χώρα των γιων του Ήλιου, για να τους προσφέρει στους ανθρώπους. Εκείνοι ήταν και οι πρώτοι που τη χρησιμοποίησαν ως ρόφημα. Με εντολή του αυτοκράτορά τους Μοντεζούμα, παρασκεύαζαν ένα ρόφημα από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους κακάου, νερό, καλαμπόκι και μπαχαρικά και το έπιναν ως χωνευτικό και δυναμωτικό. Στους αρχαίους πολιτισμούς οι αποξηραμένοι κόκκοι της σοκολάτας χρησιμοποιούνταν και ως νόμισμα: π.χ. ένας λαγός κόστιζε 10 κόκκους, ενώ ένας σκλάβος μπορούσε να φτάσει τους 100.

Η σοκολάτα στην Ευρώπη

Το 1502 ο Χριστόφορος Κολόμβος στο τέταρτο ταξίδι του στο “Νέο Κόσμο” δέχτηκε κόκκους κακάου ως δώρο από έναν Ινδιάνο αρχηγό, δεν εκτίμησε σωστά την αξία τους, αφού οι θησαυροί που έφερε μαζί του θεωρήθηκαν πολυτιμότεροι και έτσι το κακάο παρέμεινε για πολλά χρόνια άγνωστο στη Δύση. Το 1528, ο ισπανός εξερευνητής Ερνάν Κορτές έφερε στην Ισπανία τους πρώτους κόκκους κακάο από το Μεξικό. Το ρόφημα κακάο θεωρήθηκε ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες και ήταν δυναμωτικό, γι’ αυτό αγαπήθηκε αμέσως από τους αυλικούς της Ισπανίας. Βέβαια οι υψηλοί φόροι με τους οποίους επιβαρύνθηκε, το έκαναν ένα προϊόν αποκλειστικά για τους προνομιούχους. Σιγά-σιγά άρχισε η συστηματική καλλιέργεια του κακαόδεντρου και η παρασκευή ροφήματος με διάφορες συνταγές, τις οποίες μάλιστα οι Ισπανοί κατάφεραν να κρατήσουν μυστικές για 100 χρόνια. Για το βοτανολόγο Κάρολο Λινναίο η ιστορία της σοκολάτας και ο μοναδικός χαρακτήρας της γεύσης της τον οδήγησε να της δώσει το όνομα theobroma, που σημαίνει “τροφή των θεών”.

Μετά τις πρώτες δεκαετίες του 1600 άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες σοκολατοποιΐες, ενώ με τις εμπορικές συναλλαγές, τους ταξιδιώτες και κάποιους βασιλικούς γάμους, η σοκολάτα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Μάλιστα, όταν το 1615 η Άννα της Αυστρίας, κόρη του Φιλίππου ΙΙΙ της Ισπανίας, παντρεύτηκε τον ανήλικο Λουδοβίκο ΧΙΙΙ της Γαλλίας, του προσέφερε ως δώρο μια ισπανική σοκολάτα.

Το 1659 ο Ντέιβιντ Σελλού ήταν ο πρώτος παραγωγός της σοκολάτας στη Γαλλία, που πήρε τη βασιλική άδεια να σφραγίζει με το βασιλικό οικόσημο τα πακέτα της σοκολάτας που παρασκεύαζε. Όταν το 1696 ο δήμαρχος της Ζυρίχης επισκέφθηκε το Βέλγιο, ανακάλυψε εκεί τη σοκολάτα και την έφερε μαζί του στην Ελβετία. Το 1728 ο Γουόλτερ Τσέτσμαν παρασκεύασε για πρώτη φορά σοκολάτα στο Μπρίστολ της Αγγλίας και ένα χρόνο μετά έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το βασιλιά Γεώργιο ΙΙ. Εκατό περίπου χρόνια μετά, το 1825, άρχισε να λειτουργεί στη Νέα Υόρκη το χρηματιστήριο του κακάου, όπου αγοραστές και πωλητές μπορούσαν να κάνουν συναλλαγές. Δυο χρόνια αργότερα, ο γερμανός Βαν Χούτεν παρουσίασε μια πρέσα που αφαιρούσε τμήμα του βουτύρου κακάου (διαδικασία που τελικά οδήγησε στην παρασκευή της σκόνης κακάου) και έδωσε το όνομα του χημικού στο γνωστό κακάο.

Οι πλάκες σοκολάτας παρασκευάστηκαν πρώτη φορά από κάποιες μοναχές ενός ισπανικού μοναστηριού στο Μεξικό, οι οποίες ήθελαν να μπορούν να αποθηκεύουν το κακάο σε τέτοια μορφή, ώστε να το εκμεταλλευθούν ως πρώτη ύλη, όταν επιθυμούσαν να κάνουν ρόφημα σοκολάτας. Για την παρασκευή μιας παραδοσιακής σοκολάτας χρειάζονταν 1 κιλό κόκκους κακάο, 2 κιλά ζάχαρη και 100 γρ. κανέλα. Στην αρχή έτριβαν την κανέλα μαζί με το κακάο και έπειτα πρόσθεταν λίγη-λίγη τη ζάχαρη, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα, πράγμα που απαιτούσε αρκετό χρόνο και υπομονή. Το μείγμα που έπαιρναν, το τοποθετούσαν σε καλούπια μέχρι να σταθεροποιηθεί και στο τέλος το τύλιγαν σε χαρτί.

Το 1875 παρασκευάστηκε στο Βεβέ της Ελβετίας η πρώτη σοκολάτα γάλακτος από τον Ντάνιελ Πέτερ σε συνεργασία με την εταιρεία Νεστλέ. Ο Πέτερ ανέμειξε το συμπυκνωμένο γάλα με σοκολάτα και το προϊόν του έγινε αγαπητό σε όλους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, άνοιξαν πολλές σοκολατοβιομηχανίες που παρασκεύαζαν αμέτρητα είδη σοκολάτας: με σιρόπι, με αμύγδαλο και φουντούκι, με καραμέλα, με μπισκότο και πολλά-πολλά άλλα, όλα τόσο λαχταριστά. Και φυσικά, οι ζαχαροπλάστες άρχισαν να χρησιμοποιούν για τα γλυκά τους τις πιο φίνες σοκολάτες, αυτές που πραγματικά ξεχώριζαν για την ποιότητα και τη γεύση τους.

Have a nice bake-night!