It was her birthday after all!

It was her birthday after all!

Στις 14 Μαρτίου η Λυδία, η κόρη μας, κλείνει τα 3. Αποφασίσαμε να της κάνουμε party το Σάββατο (2 ημέρες πριν τα γενέθλιά της).

Λίγες ημέρες πρίν πήγαμε όλοι μαζί (Λυδία, μπαμπάς και μαμά) να διαλέξουμε την τούρτα (δυστυχώς είμαι σε πειραματικό στάδιο στην δημιουργία τούρτας και δεν μπορούσα να ρισκάρω να της την φτιάξω εγω!).

Η υπάλληλος του ζαχαροπλαστείου μας έβγαλε τον κατάλογο , ανεβάσαμε την Λυδία επάνω στον πάγκο για να βλέπει καλύτερα και ξεκινήσαμε την αναζήτηση.

Βλέπω μια πολύ όμορφη «Dora the explorer» τούρτα: «Θέλεις να πάρουμε αυτή μωρό μου;» της λέω. «οχι» μου απαντά και γυρίζει την σελίδα.

Επόμενη ήταν μια τούρτα «hello kitty”. «Τι λες για αυτήν;» την ρωτάω. «οχι» μου λέει ξανά.

Περάσαμε όλες τις γνωστές κοριτσίστικες τούρτες, «Barbie”, “mini”, “little mermaid” ,”tinker bell”, “Rapunzel” ,”Alice in wonderland”, “Winnie the pooh” ,”Bob σφουγγαράκης» και ο,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Κάθε φορά όμως που ρωτούσα έπαιρνα την ίδια απάντηση: «ΟΧΙ»

“Ok γλυκιά μου, ποιά τούρτα θέλεις τότε;»

«Θέλω τούρτα Buzz Lightyear” μου λέει.

«Μα αυτή είναι τούρτα για αγοράκια! Σύνελθε! Υπάρχουν δεκάδες απίθανα σχέδια για να διαλέξεις! Αυτή βρήκες;»

«Θέλω τον ήρωά μου τον Buzz Lightyear”

Τι να πει κανείς; Δικά της τα γενέθλια, δικό της το party, δικιά της και η τούρτα φυσικά! Και έτσι πήραμε τον Buzz…..

Η τούτα Buzz Lightyear

Την ημέρα του party ,από το πρωί, ξύπνησε ενθουσιασμένη! Πήγε με τον μπαμπά στο «Παιχνιδαγωγείο» (δώρο της θείας Άννας) και έπαιξε με τα υπόλοιπα «ανεμοσβουράκια».

Η Λυδία στο Παιχνιδαγωγείο.

Όταν επέστρεψε ,κοντά στο μεσημέρι, ήταν έτοιμη για το μεγάλο event της ημέρας!

Στις 15:30 ήρθε η τούρτα, και στις 17:30 ήρθαν οι πρώτοι καλεσμένοι: η θεία Τερέζα και ο θείος Παναγιώτης. Έδω άρχισαν τα πράγματα να στραβώνουν... Το δώρο των θείων της ,ο Γούντι, ο κολλητός του Buzz, δεν έχει ωραία μάτια!!! Να τον πάμε πίσω!

Ο Γούντι.

Μετά , και για τις επόμενες 2-3 φουρνιές καλεσμένων ήταν θυμωμένη! Ε, μα τι μάτια είναι αυτά που έχει ο Γούντι; Δεν είναι σαν αυτά που έχει στο Toy Story! (εδώ που τα λέμε είχε και ένα δίκιο!).

Το κέφι της ξαναήρθε όταν η μια από τις νονές της, η Ρούμπη, της έφερε...τακούνια! Ναι, ναι καλά διαβάσατε: ΤΑΚΟΥΝΙΑ!

Τα τακούνια!

Τα τακούνια ξανά!

Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Πέταξε τις μπαλαρίνες που φόραγε, έβαλε τα τακούνια και δώστου πάνω-κάτω ,μέσα-έξω, αριστερά-δεξιά και ο,τι χρειάζεται ώστε να ακούγεται τα τάκα τάκα πάνω στο παρκέ! Και δώστου χορό (το αγαπημένο της τραγούδι το Elevation των U2) και κούνημα!

Και έφτασε η ώρα να σβήσουμε τα κεράκια.

Τοποθετήθηκαν όλοι γύρω απο το τραπέζι, φόρεσαν τα γιορτινά τους χαμόγελα για τις φωτογραφίες, βάλανε στο cd-player να παίζει το it’s my party (το οποίο αποδείχτηκε προφητικό θα έλεγα) και περίμεναν την μαμά να φέρει την τούρτα- Buzz.

Και κάναμε το τραγικό λάθος: Είπαμε το “ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΛΥΔΙΑ”!!!

Δεν είναι αυτό το τραγούδι που πρέπει να πούμε! Η τουρτα είναι Buzz και το μόνο τραγούδι που της αρμόζει είναι το ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΑΖΙ (του Πανούση, ναι ναι αυτουνού, καλά διαβάζετε! Πάει το παιδάκι μου!) που ακούγεται και στην ταινία άλλωστε.

Δεν είχαμε άλλη επιλογή φυσικά και αρχίσαμε (όσοι το ξέραμε) να το τραγουδάμε!

Μετά ευτυχώς όλα κύλησαν φυσιολογικά!

Φάγαμε τα ωραία φαγητά που έφτιαξε η μαμά και οι γιαγιάδες, την τούρτα- Buzz και φυσικά ήπιαμε πολλούς χυμούς και ήρθαμε σε κέφι!

Αυτό ήταν το party της μικρής μας και έγινε ακριβώς έτσι όπως το ήθελε αυτή!

Και φυσικά για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας ,η μαμά της έφτιαξε υπεροχα ,πολύχρωμα mini cupcakes βανίλιας!

Χώρισα το μείγμα σε 4 μπολάκια.

Πρόσθεσα το χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Λίγο πριν το ψήσιμο.

Μετά το ψήσιμο.

Μετά το ψήσιμο.

Πρόσθεσα την χρωματιστή μαρέγκα.

Έβαλα και ζαχαρωτά κομφετί.

....κια ιδού...έτοιμα τα vanilla mini cupcakes!

Happy and sweet birthday my precious!